Filistinli Yazar: Gazze’de Tanık Olduğum Şey Bir Soykırımdır

Susan Abulhawa: Sahadaki durumu anladığımı sanıyordum. Ama yapmadım. Hiçbir şey sizi bu distopyaya gerçekten hazırlayamaz. Dünyanın geri kalanına ulaşan şey şu ana kadar gördüklerimin çok küçük bir kısmı, bu da bu dehşetin bütünlüğünün sadece bir kısmı. Gazze cehennemdir. Bu, nefes nefese kalan masumlarla dolu bir cehennemdir. Ama buradaki hava bile kavrulmuş. Her nefes boğazı ve ciğerleri çizer ve yapışır. Bir zamanlar canlı, renkli, güzellik, potansiyel ve her şeye rağmen umut dolu olan bu yer, artık gri renkli sefalet ve kirle kaplı. Yıkım o kadar büyük ve kalıcı ki, toz haline getirilmiş yaşamın ince parçacıklarının yerleşmek için zamanları yok. Benzin eksikliği, insanların arabalarını kirli yanan, kullanılmış yemeklik yağ olan stearatla doldurmaya başvurmasına neden oldu. Havaya, saçlara, elbiselere, boğaza ve ciğerlere yapışan tuhaf bir kötü koku ve film yayar. Bu yaygın kokunun kaynağını bulmam biraz zaman aldı ama diğerlerini ayırt etmek kolaydır. Akan veya temiz suyun kıtlığı en iyilerimizi bile aşağılıyor. Herkes kendisi ve çocukları için elinden geleni yapıyor ama bir noktada umursamayı bırakıyorsunuz. Bir noktada pisliğin onursuzluğu kaçınılmazdır. Bir noktada ateşkesi beklediğiniz gibi sadece ölümü de beklersiniz. Ancak insanlar ateşkes sonrasında ne yapacaklarını bilmiyorlar. Mahallelerinin fotoğraflarını gördüler. Kuzey bölgesinden yeni görüntüler yayınlandığında…   insanlar buranın hangi mahalle olduğunu veya bu moloz yığınının kimin evi olduğunu anlamaya çalışacak. Bu videolar genellikle evlerini işgal eden veya havaya uçuran İsrail askerlerinden geliyor. Bir arazideki potansiyelin silinmesi. Bir yere dair umudun silinmesi. Silme, evlerin, okulların, ibadethanelerin, hastanelerin, kütüphanelerin, kültür merkezlerinin, eğlence merkezlerinin ve üniversitelerin yok edilmesinin itici gücüdür. Soykırım, bir başkasının insanlığının kasıtlı olarak parçalanmasıdır. Bu, gururlu, eğitimli, yüksek işlevli bir antik toplumun, hayatta kalmak için ağza alınmayacak şeyleri yemeye zorlanan beş parasız hayır kurumlarına indirgenmesidir; pislik ve hastalık içinde yaşamak; bedenlerinin, yaşamlarının, geçmişlerinin ve geleceklerinin üzerine yağan bombaların ve kurşunların sona ermesinden başka umut edilecek hiçbir şey olmadan yaşamak. Ateşkesten sonra ne olacağını kimse düşünemez ve umut edemez. Bu saatte umutlarının tavanı bombalamanın durmasıdır. Bu minimum bir istek. Filistin insanlığının asgari düzeyde tanınması. İsrail’in elektriği ve interneti kesmesine rağmen Filistinliler kendi soykırımlarının resmini, bunun devam etmesine izin veren bir dünyaya canlı yayınlamayı başardılar. Ama tarih yalan söylemeyecek. İsrail’in 21. yüzyılda bir soykırım yaptığını kaydedecek.